Op Signaal nodigde Klara de Palestijnse dichter Mohammed Alnajjar uit in de studio. Na zijn studies in Roemenië keerde hij terug naar zijn thuisland. Na verschillende periodes in detentiecentra van de Israëlische bezetter door te brengen, vertrok hij naar België. De schrijver woont sinds 2018 in Brugge. Ondertussen wijdde hij al heel wat teksten aan onze stad. Zo ook deze 'Als de stad een vrouw was'.
Hoe mooi is liefde op het eerste gezicht,
als je een stad bemint zoals je een vrouw bemint.
Zo viel ik op Brugge.
Toen ik er landde, nam de stad me bij de hand,
ze veegde zich van wolkenresten schoon,
en opende mijn ogen voor haar verrukkelijke pracht.
Brugge is een wonder in de morgen.Hier was je met bedauwde bomen de gebouwen schoon, en ziet van verre hoe een ranke hoge toren
een depressieve wolk omhelst.
De maan laat haar licht zakken, om de bomen wakker te houden,
en de lippen van de grachten kussen, de voeten van de huizen.
Waar de geschiedenis zich voordoet, als hebzuchtige tabellen.
Ze komt kalm op je toe, ondanks de lange reis die ze gemaakt heeft.
Stenen spreken over de geheimen van voorheen,
en springen vloeiend uit de grond.
Waar je struikelt over de schoonheid en de liefde van vrouwen,
bloeiende rozen, parfums en regenbogen,
en je moed moet verzamelen om te verdrinken,
in de zeeën van hun ogen.
Waar de regendruppels trossen vormen,
zoals een ketting om de hals van de wind.
Dan weet je zeker dat je in Brugge bent.
De stad neemt me mee elke morgen,
als de zon de schaduwen najaagt, rond de muren van kerken.
Als de avond valt neem ik een glas wijn,
en spreidt het duister zijn vleugels over de geliefden.
Rustig stap ik verder,
om mijn stappen door verleden schoonheid,
niet te storen.
Mijn hoofd is in een roes,
ik wacht niet op een kogel van een sniper,
achter een muur.
Vrij kan ik schrijven, zonder mijzelf te verraden.
Nu houdt de stad mij in haar armen,
Geeft mij het recht te blijven, te genieten en te schrijven.
Het recht om wijn te drinken als ik dat eens wil.
Vrijheid om te minnen en te kiezen.
En elke nacht, warm geliefkoosd op haar schoot,
geniet ik van de schoonheid van haar lijf,
de stranden van haar borst,
waarna zij de gordijnen van haar hart weer sluit,
om te beginnen aan een droom.
Vertaald uit het Arabisch door Mohammed Alnajjar en Annemarie Estor
