De ratelende assen gedragen door het rollende rubber, een korte en overtuigende tik van geperst hout op beton… Een microseconde stilte gevolgd door het sensationele geluid van knarsend metaal waar de vonken van afspringen, opnieuw een ogenblik stilte… Ingehouden adem, opgetrokken wenkbrauwen en dan… de landing. Je weet dat je vrienden het zagen want decks worden uitzinnig tegen de grond geslagen, aangevuld door gejuich. Je probeert cool te blijven, alsof je dit best wel normaal vindt voor jou en je persoonlijke stijl. Maar je bent blij. Je hebt net na zeshonderdzesenzestig pogingen de trick geland waar je evengoed een been had kunnen breken. Je voelt dat je leeft, je lacht en je skatet verder.
Is skateboarden terug van nooit echt weggeweest? We gaan er de pandemie niet voor bedanken, maar we kunnen er niet omheen dat deze beton verpulverende sport één van de weinig overblijvende opties bleek om je dankbaar uit te leven de afgelopen twee jaar, met extra belangstelling tot gevolg. Een shout out die vandaag dan wel weer op zijn plaats is, gaat naar de huidige samenleving die zich na enkele decennia al heel wat meer openstelt tegenover de skatewereld. Een dertigtal jaar geleden waren skaters niet meer dan een stelletje anarchistisch schorem die zich leek af te zetten tegenover alle denkbare vormen van beschaving en burgerlijkheid.
Vandaag zijn die rebellerende rotjochies de mama’s en papa’s van een nieuwe generatie die fier met hun oogappels de Fat Flamingo en Skateshop 911 binnenwandelen om hun eerste, glanzend gelakte plank met verse grip in de grijpgrage handjes van hun hippe kiddo’s te steken, net omdat ze het zo goed doen op de schoolbanken. Een vaste kern was er die tijd al. Tot nog niet zo heel erg lang geleden manifesteerde de beruchte wereld van de skatende jeugd zich vooral op de verlaten pleintjes en in parken. Vandaag stellen we met bewonderende ogen vast dat skatende sterren ook door het Olympische dorp scheuren op weg naar een medaille. Hoewel ze nog steeds worden weggejaagd door gefrustreerde parkeerwachters en stewards voor de nieuwste gebouwen, is er al veel veranderd.
Gent liet de Blaarmeersen samensmelten met een gigantisch skatepark en in Brugge doen we het ook goed wat de skate-infrastructuur betreft. Ondertussen kunnen we misschien wel stellen dat ook de politiek tegenwoordig graag eens foto’s trekt en de handjes schudt met de uitblinkers van de skatewereld.
BLVRD zit vandaag samen met Levi van Beastwood vzw. Met een moedig en enthousiast stadsbestuur bouwden ze samen de expertise van het park-bouwende Skate Yards en lokale skaters een nieuw indoor skatepark in Sint-Michiels. En de resultaten mogen er zijn! Brugse jongeren hoeven vandaag niet al te ver te gaan om een door de stad voorziene skatespot te vinden. Maar Levi, wat als het regent? “Dan zijn ze allemaal welkom in het gloednieuwe Beastwood Park in Sint-Michiels. Vanaf 4 euro kom je hier skaten, tegenwoordig zonder te moeten reserveren”.
Die laatste ‘allemaal’ kunnen we behoorlijk letterlijk nemen. Het hoeft weinig inbeeldingsvermogen om te stellen dat dit een wereldje op zichzelf is. Levi benadrukt dat er bij Beastwood extra aandacht is om het bereik van de inclusie binnen de skatewereld te vergroten: alle individuen en organisaties die eens willen proeven van de skatecultuur zijn meer dan welkom. Zo is er bijvoorbeeld de Push Skate Academy die met ervaren begeleiders paraat staat om jongeren te voorzien van innovatieve skatelessen en vooral veel leute, want daar draait het hier ten slotte om. Aansluitend is er het Skate & Create-project met alle soorten workshops om de toegang voor jongeren waarvan de middelen om het park te betreden minder evident zijn, te ondersteunen. Zo kan iedereen knallen! Een krachtig signaal naar de buitenwereld, dat de skatewereld ook zijn verantwoordelijkheid neemt, gepaard met de ruimte die ze krijgen in de samenleving
De dappere jongens en meisjes die de rollende plankenkoorts overstijgen om zich te amuseren, zijn deugnieten van het toffe type en kijken met plezier naar elkaar om zichzelf te ontplooien. Dit neemt nog niet weg dat je zomaar een skatepark betreedt om alle respect op te eisen. De code van de skate-community is te ontcijferen door goed naar het karakter van de sport te kijken. Zoals bij elke Olympische discipline zijn het de betere beoefenaars die inspireren en daarbij uiteraard aanzien kijken. Maar de sportprestatie zelf is slechts een segment binnen de betonnen jungle van de skateplank. Het is vooral de vrijheid op de plank die de cultuur maakt, je bouwt aan je eigen stijl, je leert van elkaar en je houdt het vooral megageestig.
Het Beastwoodpark is alweer een nieuwe stap in de juiste richting voor jong en oud in alle geuren en kleuren. Het is een ontmoetingsplaats waar ruimte is voor creatie, kunst, mode, lekkere biertjes en vooral een aantrekkelijk aanbod aan evenementen: de agenda wordt -as we speak- gevuld met spectaculaire contests voor, door en in samenwerking met iedereen die er belangstelling voor heeft. Volg de sociale media, check de website, stay posted en verheug je op meer Brugse skatespecials in de nabije toekomst!
Tekst: Emiel Van de Gracht, Beeld: Declan Baeten
Uit BLVRD Magazine editie #24
