Negen jongeren tussen 16 en 25 staan eind april in het Concertgebouw met hun dansvoorstelling Electric Life, een samenwerking met het theaterhuis fABULEUS en Brussels Philharmonic. Onder leiding van choreografen Thomas Vantuycom en Elisabeth Borgermans en geruggensteund - letterlijk dan - door een symfonisch orkest zorgen ze voor een unieke en intense beleving.
Ze waren in de zomer van 2020 met de repetities begonnen. Weekends, vakanties, … niks was te veel voor de groep van negen jonge dansers die uit een paar pittige audities waren gekozen. Het eindpunt, een voorstelling hedendaagse dans in april 2021 op Petrouchka, een heel bijzonder balletstuk op muziek van Igor Stravinsky, werd verstoord door … jawel … het virus. Een première voor een kleine groep programmatoren lukte nog net. Wat we toen zagen overtrof alle verwachtingen. Het resultaat: een mooie tournee in 2022 en vooral de goesting die bleef om de draad opnieuw op te nemen en te repeteren. Zoveel maanden later, op 28 en 29 april 2022, is het zover. Dan staan ze er alle negen, op het podium van het Concertgebouw, met live muziek van een symfonisch orkest. Een interview met de dansers Nolan, Annabel, Tess, Lauryn, Kiko, Maïté, Celien, Laurens en Lennert.
Hoe zijn jullie uiteindelijk met deze voorstelling begonnen?
Maïté: “Ik deed mijn eerste auditie in Eeklo, een van de vele plekken waar er jongeren werden geselecteerd. Dat voelde niet echt aan als een auditie. Het was meer een workshop in een comfortabele sfeer. De tweede auditie in het Concertgebouw was wel een stuk spannender. Ik had niet meteen het gevoel dat ik erbij zou zijn. Toen dat toch het geval was, was dat natuurlijk super.”
Hoe verliepen de repetities?
Lennert: “Veel beter dan ik verwacht had. Ik had een strikt schema voor ogen van ‘dingen aanleren’. Nu was het gewoon leuk om samen elementen voor te stellen die in de voorstelling terechtkwamen.”
Celien: “Op tournee gaan, is zeker de max. Dat mocht ik al ondervinden met andere producties van fABULEUS waar ik aan meewerkte. Maar ik vind repetities het meest interessant. Samen langdurig aan een project kunnen werken, is een heel ingrijpende ervaring.”
Maïté: “Ik zie de voorstelling als een beloning voor wat je hebt gemaakt. Maar het werkproces, hoe je naar de voorstelling groeit, vind ik even belangrijk.”
Wat betekent dans voor jullie?
Lennert: “Het is een manier van verwerken om mezelf beter te leren kennen. Het is ook zoeken om dingen los te kunnen laten. Een goeie inleving is hierbij voor mij heel belangrijk.”
Nolan: “Voor mij doet het me even van de wereld verdwijnen. Je bent alleen bezig met de beweging en je vergeet de rest rond je. Ik volg nu een dansopleiding in het MUDA in Gent. Later wil ik zeker nog iets met dans doen. Misschien niet fulltime. Maar toch…”
Annabel: “Wat dans met me doet, kan ik zelf moeilijk omschrijven. Het is iets dat me overkomt. Automatisch ga ik gewoon met de muziek mee bewegen. Dat is zalig.”
Hoe ziet een repetitiedag eruit?
Lauryn: “We starten elke dag met yoga. Verder draait alles rond drie soorten opdrachten. Je hebt frases die we aanleren van de choreografen. Soms maken we in groepjes zelf materiaal en dan zijn er nog de improvisatieoefeningen. Al die zaken samen hebben het stuk doen ontstaan. Maar de input van Thomas en Elisabeth was enorm stimulerend.”
Fascinerende muziek
Niet alle jongeren – de helft ongeveer - heeft een dansopleiding achter de rug.
Tess: “Ik studeer nu filosofie maar heb in het secundair een opleiding klassiek ballet gevolgd. Het verschil met deze voorstelling? Hier is het heel open, hebben wij veel input en mogen we zelf mee beslissen. Hedendaagse dans geeft je een meer open gevoel van dansen, een vrijheid. Daar word ik oprecht heel gelukkig van.”
Lennert: “Nu zit ik in de richting fotografie. Heel veel danservaring heb ik niet. Bij fotografie zie je onmiddellijk een resultaat. Bij deze voorstelling wordt alles beetje bij beetje opgebouwd om na een lang proces tot een eindresultaat te komen.”
De muziek is heel bijzonder. Stravinsky als componist kun je als de Picasso van de klassieke muziek beschouwen. Hadden jullie een klik met deze muziek?
Kiko: “Ik volg nu een opleiding jazzpercussie en hou wel van alle soorten muziek . Ik probeer vooral alles te appreciëren en te begrijpen waarom het er is en bestaat. In mijn afspeellijst staan er dan ook dingen die ik er eigenlijk nooit in had verwacht. In het begin had ik een ander beeld van Stravinsky. Maar door erop te dansen is dat wel veranderd. Gaandeweg werd het voor mij een intrigerend muziekstuk.”
Annabel: “Wij beelden geen verhaal uit. Het is vooral de coole opbouw van de fascinerende muziek die ons meeneemt op de trip. De muziek stuwt ons vooruit.”
En nu, na meer dan twee jaar, de voorstelling
Louis: “Heel het maakproces is gewoon een heel fijne ervaring. In de laatste rechte lijn komen er nog een hoop dingen bij: kostuums en belichting. Vlak voor de première komen we ook de eerste keer in aanraking met het symfonisch orkest dat op de scène staat. Tachtig man met soms melodische, vaak heel opzwepende en ritmische muziek in je rug voelen. Naar die live ervaring kijk ik enorm uit.”
Celien: “We hebben nu een heel eind stilgelegen. Nu moeten we de draad terug opnemen. Alle puzzelstukken weer bij elkaar leggen, focus leren leggen, werken op details en intenties. Maar dat komt helemaal goed.”
Electric Life: avondvoorstelling op 29 april in Concertgebouw Brugge (met live orkest). www.electriclife.be
Tekst: Soundcast Brugge, Beeld: Clara Hermans
Uit BLVRD Magazine editie #26
