Je koffie drinken uit kopjes die opgesmukt zijn met tietjes of piemels? Het kan! Lore, de bezieler van Eleonora Ceramics, maakte een hele lijn ‘Body Positivity Mugs’ waarbij tasjes van alle soorten borsten worden voorzien, want zo is dat ook in het echte leven: de ene al groter dan de ander, een beetje meer hangend of slechts één borst. Elke vrouw herkent haar borsten wel in één van de vele soorten kopjes die Lore al heeft gemaakt of zal maken. Wat begon als een idee om een eigen servies te ontwerpen is bij de 28-jarige psychologe inmiddels uitgegroeid tot meerdere succesvol uitverkochte collecties. In de Tank heeft ze haar eigen atelier waar ze door de verhalen van anderen en haar eigen leven geïnspireerd raakt om verschillende producten in keramiek te maken.
Recent leerde ze de helende kracht van het water kennen waardoor je ze tegenwoordig meer al surfend op onze Noordzee terugvindt. Go with the flow, dat is Lores motto. Wat komt, dat komt, net zoals de collecties die ze uitwerkt. Alles gebeurt vanuit het hart, daardoor kan het soms zijn dat er wat tijd tussen de verschillende collecties zit. Ik zat samen met Lore om het te hebben over borsten, de struggles van tienermeisjes en natuurlijk ook keramiek.
Hi Lore! Pottenbakken en keramiek zijn tegenwoordig heel erg in. Hoe ben jij ermee in aanraking gekomen?
“Enkele jaren terug heb ik een cursus pottenbakken gevolgd, een gewone lessenreeks. Puur uit interesse omdat het me leuk en ontspannend leek. Het leek me fijn een eigen servies te ontwerpen omdat ik graag bezig ben met interieur. Achteraf bleek een eigen servies maken toch moeilijker dan verwacht. Vanuit de passie voor het pottenbakken ben ik dan later gestart met het maken van kopjes en vazen. Op sociale media ben ik vervolgens ook mensen gaan volgen die creatief bezig zijn met klei en van daaruit is de droom ook verder geëvolueerd.”
“Die pottenbaklessen waren voor mij ook veel te kort. Ik wilde te veel creëren in één zo’n lesje. Daarom schafte ik mijn eigen draaitafel en oven aan. Aanvankelijk dus puur voor mezelf, om mijn eigen items te kunnen maken. Ik had in het begin nooit de intentie hier commercieel mee aan de slag te gaan.”
“Ik woonde tijdens corona ook samen met een hoog risicopatiënt, een besmetting kan hem fataal worden. Ik heb het gevoel dat ik me tijdens de pandemie heel sterk geïsoleerd heb om het zeker niet mee te brengen naar huis. Het was goed dat ik toen intensief met het pottenbakken bezig kon zijn, ook om mijn gedachten wat te kunnen verzetten.”
Eleonora vond ik een erg mooie naam. Het was ook een van mijn bijnamen toen ik thuis bij mijn ouders woonde en het klinkt ook best wel sierlijk. De naam is Italiaans en er bestaan verschillende varianten in andere talen, vandaar Eleonora Ceramics!
- Lore
Het was niet je intentie echt te gaan verkopen, maar is het toch een droom dat uitkomt? Ondertussen ontwikkelde je ook al meerdere collecties.
“Mijn droom is in feite reeds bereikt omdat mijn collecties uitverkocht raakten. Alles daarna is een leuke meerwaarde, ik geniet van elk moment. Als koper maak je echt het verschil van iemands dromen, zeker als je een lokale handelaar bent. Ik moet er hard voor werken en draai vaak tot een stuk in de nacht, maar het succes heb ik ook wel te danken aan mijn klanten. Ik droomde misschien dat er een mooie verkoop in ging zitten of misschien wat dat een collectie uitverkocht ging zijn. Beide heb ik kunnen verwezenlijken en daar ben ik erg dankbaar voor. Ik heb nooit durven dromen dat ik zo ver zou raken.”
“Er zit geen regelmaat in het ontwerpen van nieuwe collecties. Ik heb dat een periode gedaan, zo veel mogelijk op vraag dingen ontworpen en de mensen continue over updates geïnformeerd. Dat ben ik uiteindelijk gestopt wat ik ben geen persoon die echt matched met deadlines. Ik werk meer met gevoel, dus ik doe het graag op mijn eigen ritme. Mensen hebben hier ook wel begrip voor. Het kan bijvoorbeeld ook zijn dat een bestelling soms wat langer op zich laat wachten, maar ook hier komen geen negatieve reacties op. Waarom zou ik mezelf dan onder druk zetten? Ik doe het werk graag en met passie, mocht ik het routinematig gaan doen omdat het snel afgewerkt moet worden, dan zou ik het op den duur ook niet meer leuk vinden om te doen en dat betekent ook dat het een impact zal hebben op het resultaat en dat zou jammer zijn. Het is gestart uit iets dat ik oprecht leuk vind, dus dat moet zeker behouden worden.”
Het is bij jou begonnen door een lessenreeks pottenbakken. Nu je zelf al even in het vak zit: geef of gaf je zelf al workshops om anderen ook de liefde van keramiek bij te brengen?
“Ik wou een eerste workshop geven ten tijde van corona maar die is dus helaas niet doorgegaan. In september hoop ik nu die workshop te kunnen geven, eentje die ik samen met een vrouwenbond organiseer. Het is een workshop die toegankelijk is voor iedereen, zowel mannen als vrouwen. Ik wil dat er ruimte gecreëerd wordt om ook samen een open gesprek te hebben en dat er een veilige sfeer heerst waar men kan spreken over wat men wil, inclusief wat het betekent om vrouw te zijn, hoe om te gaan met ideaalbeelden, de imperfecties en onzekerheden van het lichaam... eigenlijk heel ruim dus!”
Je bent resident van de Tank en je bent ook lid van de Club Creatief van Flair, hoe hard heeft je dat vooruitgeholpen?
“Ik ben hier via een vriendin terecht gekomen en het heeft me wel op verschillende manieren goed vooruitgeholpen. Hier heb ik mijn eigen atelier en daarnaast kan ik ook gebruik maken van de ruimtes om exposities te organiseren. Wat ik misschien wel het leukste of belangrijkste vind is het contact met de andere kunstenaars die tot de Tank behoren. Ik heb enorm veel geleerd van hen omdat ze, ondanks ze met andere dingen bezig zijn, me kunnen bijstaan met raad over bijvoorbeeld prijzen of over hoe ik de dingen het best kan aanpakken.
In het begin van ‘Eleonora Ceramics’ publiceerde een krant een artikel over mij. Dat bezorgde mij wel een boost. Het feit dat iemand interesse toont in mijn werk en dat ze daarrond iets willen delen maakt mij oprecht gelukkig. Later werd ik door Flair gecontacteerd en ondertussen ben ik er al driemaal in verschenen met mijn werk!”
Voor Moederdag ontwierp je met enkele andere ondernemers mooie geschenkpakketjes. Is het de bedoeling dat je deze lijn verder uitbouwt en voor meerdere gelegenheden samen zal werken of speciale pakketjes gaat maken?
“Dat was inderdaad een leuk concept, maar het is niet zozeer de bedoeling dat ik dit verder doe. Het kwam op mijn weg dus ik nam de uitdaging aan. Het kan zeker zijn dat het in de toekomst nog zal gebeuren, maar hoogstwaarschijnlijk niet op consequente basis.”
Je hebt ondertussen al enkele grote namen onder je klanten en je webshop heb je piekfijn uitgewerkt. Zie je jezelf in de toekomst een eigen concept store beginnen of blijf je liever bezig zoals je dat nu doet. Want dat betekent wel dat je meer zal moeten produceren en dat in combinatie met je fulltime job...
“Ik vind het belangrijk te kunnen werken zonder dat ik enige druk ondervind, er is nergens haast voor nodig. Het is niet de bedoeling echt een winkel te hosten, maar mocht er zich ooit een mogelijkheid voordoen of mocht de kans bestaan dat ik gevraagd word om deel uit te maken van een pop-up store zou dat wel leuk zijn.”
Handarbeid vergt veel tijd volgens mij. Hoelang doe je er bijvoorbeeld over om een kopje te produceren, van begin tot eind.
“Dat valt moeilijk te definiëren omdat het erg afhankelijk is van verschillende zaken en ook van product tot product. Weet dat handarbeid inderdaad in het algemeen heel lang duurt. Het proces vooraf wordt ook vaak vergeten, er kruipt veel tijd in de denk- en creatieve fase. Er rijpt eerst een idee of concept, daar probeer ik creatief mee aan de slag te gaan en dat kan ook falen. Eenmaal ik iets heb ontworpen uit klei, moet dat worden gebakken, uitgehard, moet dat verschillende malen in de oven, drogen, gekleurd worden.... Veel afwerking vraagt ook meer tijd. Ook producten die finaal er toch niet uitzien zoals ik wil of gehoopt had, verkoop ik niet en worden dus vernietigd. Echt een tijd op plakken kan ik dus niet goed, maar het heeft echt wel even nodig.”
De collecties die je ondertussen hebt uitgebracht (Body Positivity Mugs, Moonmugs en Hoofdgroei) zijn allemaal verschillend. Waar haal je je inspiratie vandaan?
“De inspiratie voor mijn werken haal ik gewoon uit mijn persoonlijk leven. Tot nu toe is dat de belangrijkste bron geweest en ik hoop dat mijn leven nog lang een bron van inspiratie kan zijn! Soms raakt een verhaal van een ander me ook heel hard en haal ik daar wat uit.”
“De Moonmugs zijn er bijvoorbeeld gekomen na het kopen van een maankalender. Ik raakte geprikkeld door de informatie die op de kalender stond omtrent de stand van de maan en de betekenis ervan. Tegelijkertijd ben ik ook op een andere manier gaan denken en ben ik meer beginnen werken met ruwe klei. Als een idee rijpt dan probeer ik daar eerst iets van te maken voor mezelf en als ik het echt leuk vind dat deel ik dat met mijn volgers. Als de reacties positief zijn, dan weet ik dat ik er meer van kan gaan maken, wat het geval was!”
“De Hoofdgroei collectie komt voort uit een project rond maskers vanuit de Tank. Ze hadden het voorstel om met verschillende kunstenaars te werken rond het thema ‘Maskers’ en zo ben ik actief beginnen nadenken om er iets anders mee te gaan doen dan bijvoorbeeld enkel een masker uit klei te maken.”
“Maar de belangrijkste collectie is en blijft wel de Body Positivity Mugs. Deze zijn voortgekomen uit een periode waarin ik zelf slecht in m’n vel zat. Ik hecht enorm veel belang aan eigenwaarde, niemand is perfect en dat is goed zo. Dat probeer ik aan de hand van bijvoorbeeld ongelijke borsten of littekens naar voren te brengen. Ik hoop ook dat die collectie kan blijven uitbreiden zodat iedereen zich ooit kan terugvinden in de kopjes. Ik heb het geluk dat sommige mensen hun verhaal delen, bijvoorbeeld over ingetrokken tepels. Niemand spreekt daarover, maar ze zijn er wel! Als we over alle imperfecties blijven zwijgen en ons steeds spiegelen aan beeldmateriaal dat er perfectionistisch uitziet of wat ze ons voorschrijven, dan ontstaat er schaamte. Dat wil ik de wereld uit helpen.”
Lichaamsaanvaarding is belangrijk. Dat laat je blijken aan de hand van je kopjes maar ook op je sociale media ben je een grote voorstaander van zelfaanvaarding en het loslaten van ideaalbeelden. Is dat iets dat ook bij jou moest groeien of ben je er in het verleden zelf mee geconfronteerd geweest?
“Voor mijn opleiding als psychologe heb ik een jaar lang stage gelopen in Peru. Daar heb ik mijn klik gemaakt. In Peru is het zo dat hoe voller je bent, hoe aantrekkelijk je er bent. Dus net het ‘omgekeerde’ als hier. Mensen met een maatje meer dragen daar net heel aansluitende kledij zodat ze hun volle lichaam meer kunnen benadrukken. Dat heeft me heel hard aan het denken gezet. Als tiener laten we ons te hard leiden door wat de ander graag zou zien of wat als ‘normaal’ wordt beschouwd. Maar wat is ‘normaal’? We zijn te sterk bezig met hoe we eruit zien en gaan diëten om in het ideaalbeeld te gaan passen. We laten ons geluk veel te hard afhangen van ons lichaam. Nu kan ik dat allemaal veel meer plaatsen dan vroeger en trek ik mij daar niets meer van aan. Elk lichaam is perfect.”
Wat kunnen we in de toekomst nog van je verwachten?
“In de zomer neem ik even een pauze. Ik ga me wat concentreren op het inrichten van mijn huisje en mijn tuin in orde brengen. Daarnaast ontdekte ik even geleden het surfen en dat voelt zo vrij aan. Je zal me dus veel aan de kust spotten deze zomer. Ik wil ook terug wat dingen van vroeger opnemen en meer buiten komen, maar het bakken zal nooit volledig verdwijnen. Het is en blijft een belangrijke bron van ontspanning voor mij. Ondertussen heb ik zo ook weer tijd om geïnspireerd te raken en in september volgt normaal de workshop en dan zien we wel weer!”
Uit BLVRD Magazine editie #23.
Tekst: Emma De Coninck. Foto's: Declan Baeten.
