Emma en Astrid Wauters zijn twee jonge muzikanten. De zussen komen uit een muzikaal gezin en kregen klassieke muziek dan ook met de paplepel ingegoten. Ze kozen er voor om hun liefde voor de muziek te delen. Emma op de harp en Astrid op de cello, zetten een ambitieus project op hier in Brugge: Kamermuziekdagen, een vierdaags project waarbij muzikanten van alle leeftijden en niveaus samen kunnen bijleren!
Vertel ons eens iets meer, wat zijn die Kamermuziekdagen?
Het is eigenlijk een workshop van vier dagen- lang voor mensen die als amateur muziek spelen. De bedoeling is om hen aan te zetten om samen te spelen. Ze worden er tijdens die vier dagen gecoacht, iets wat we als leerkracht zien dat dat vaak ontbreekt in de muziekschool. Thuis kun je wel op je eentje oefenen, maar vaak niet met anderen samen spelen. Dit is dus eigenlijk een manier om hen aan te zetten om echt te spelen voor het plezier en niet voor de les of voor een examen. Wij, de docenten, spelen tijdens de Kamermuziekdagen ’s avonds concerten, ook vanuit datzelfde idee en zo bieden we een soort totaalpakket aan: plezier in spelen en plezier in luisteren. Er zullen ook kleine concertjes zijn buiten, op straat, waar we eenvoudigere stukken brengen die sneller te leren zijn. We hebben een vergunning om op straat te spelen, dus we zullen zeker de stad in trekken!
Is dat iets wat jullie misten in je muzikale opleiding? Meer samen musiceren?
In de muziekschool was dat alleszins geen evidentie om ook naast de les samen klassiek te spelen. Het moet ook niet per se klassieke muziek zijn, maar gewoon dat plezier van samen spelen, dat willen we tonen. Ik heb dat niet echt gemist omdat ik altijd met mijn zussen heb kunnen samen spelen, maar bij anderen merk ik wel dat het moeilijk kan zijn om mensen te vinden om samen te spelen. Ik heb daarin wel een voordeel dat mijn familie vol muzikanten zit. Ik vind samenspelen met mijn zussen ook iets heel bijzonder.”
Vanwaar de keuze voor klassieke muziek?
Dat zit zeker in de familie, mijn ouders zijn zelf ook muzikant en geven les in de muziekschool. We hebben nog twee oudere zussen die ook al muziek speelden toen wij zijn begonnen. Als je dat mee hebt van in de familie dan leer je dat natuurlijk ook sneller appreciëren en begin je er zelf gemakkelijker aan. Vaak is klassieke muziek iets dat niet genoeg gekend is om het leuk te vinden. Als je het meer hebt gehoord begrijp je meer wat erachter zit.
Is het niet overweldigend om zo’n ambitieus project als de kamermuziekdagen met twee te organiseren?
Ja toch wel, voor mij waren die vier dagen echt een roes eigenlijk. Je bent heel de tijd dingen in orde aan het brengen en vooruit aan het denken voor de volgende dag. Er is geen moment om die dingen los te laten dus dat was wel heel overweldigend maar gaf ook wel een kick. We hebben ook heel veel positieve reacties gehad dus dat is dan ook een grote motivatie om door te zetten.
Dit is het tweede jaar dat dit project doorgaat, hebben jullie veel geleerd en veranderd sinds dat eerste jaar?
Vorig jaar was echt een verrassing van hoe het ging lopen. Veel praktische zaken zijn aangepast, activiteiten en de concerten zijn wat anders aangepakt. We hebben ook beter kunnen communiceren dit jaar. We zijn daar vorig jaar pas laat mee kunnen starten door corona, omdat we wisten niet of het zou kunnen doorgaan.
We weten dit jaar over het algemeen veel beter aan wat we ons moeten verwachten. Er zijn ook dingen die we vorige keer deden die het soms wat ingewikkelder maakte dan nodig was. Zoals bijvoorbeeld de lunch: eten laten komen, zelf opwarmen, voor borden en servies gezorgd en afgewassen. Dat soort praktische zaken hebben we zeker efficiënter kunnen maken.
Hebben jullie het gevoel dat je als docent ook bijleert van de leerlingen?
Ik denk dat dat altijd is als je les geeft. Je kan bijleren van hun manier van kijken naar de dingen of je groeit in het leerkracht zijn door te zien wat voor de leerlingen niet eenvoudig blijkt. Je moet ook leren de betekenis achter muziek proberen uitleggen en zo leer je ook wat je zelf wil bereiken met je eigen werk. Het is eigenlijk altijd een beetje een verrassing dus het is sowieso iedere keer bijleren.
Het is niet de bedoeling dat het een competitie is, maar ontmoeting staat ook erg centraal en we willen vooral dat mensen plezier beleven aan het spelen.
- Emma & Astrid
Klassieke muziek lijkt voor veel jongeren waarschijnlijk ook wat onbereikbaar denk je dat jullie project daarbij helpt?
Ik denk dat het wel heel laagdrempelig is. We hebben ook expres de prijzen voor de concerten laag gehouden met deze reden. Het is ook een kleine zaal dus “het voelt niet als een ver van mijn bed show.” Je hebt ook altijd deelnemers, mensen die zelf niet meespelen maar wel zelf spelen, die een beetje een link vormen tussen het publiek en de artiesten.
Merk je dat de muzikanten onderling zich ook beginnen te mengen en echt contact zoeken met elkaar?
Yes, dat is echt ook onze opzet. Het is niet de bedoeling dat het een competitie is, maar ontmoeting staat ook erg centraal en we willen vooral dat mensen plezier beleven aan het spelen. We hebben met dat idee ook onze docenten uitgezocht. We willen mensen met een positieve inzet die blij zijn om te spelen en dan merk je ook dat dat wordt overgebracht naar de leerlingen.
Wat hopen jullie nog te bereiken in de toekomst?
Ik zou de Kamermuziekdagen graag uitbouwen tot een gekend festival in Brugge. Mijn zus en ik organiseren alles alleen, dus we dromen ook wel van een team om de dingen nog veel beter te kunnen uitwerken. Het moet geen massa evenement worden natuurlijk, maar we willen het zeker nog een stuk uitbreiden!
Van 6 tot 10 juli vindt de tweede editie van de Kamermuziekdagen Brugge plaats. Tickets voor de concerten kun je krijgen bij In & Uit Brugge / www.ticketsbrugge.be. Meer info via www.kamermuziekdagen.wordpress.com.
Artikel geschreven door Febe Neels.
