Op 26 april organiseerden JONG VOLK, BLVRD en MOOOV de derde editie van Kind of Bruges. In een uitverkochte Lumière streden vijf jonge Brugse filmmakers om de jury- en de publieksprijs.
De genomineerden waren:
- Lore Mechelaere - Hannah & De Krokodil
- Théo Collie - Head Body Tail
- Naas Decoster - Edeldier
- Harry Billiet - Groundhog Days
- Adriaan Claerhout – Mild
De professionele jury bestond uit Dries Heyneman, Ninalotte Roose, Marie Vandeghinste, Jonas Hollevoet en Pieter Vierstraete. Zij kozen na een stevig overleg voor ‘Hannah & De Krokodil’ als jurywinnaar. Het publiek gaf de eer aan ‘Mild’. Lore Mechelaere en Adriaan Claerhout wonnen een handgemaakte award van Sanne De Muynck en een bon van Kamera Express t.w.v. 100 euro.
We spraken met Lore en Adriaan over hun winnende films.
LORE MECHELAERE – HANNAH & DE KROKODIL (JURYPRIJS)
Dag Lore, je schreef en regisseerde ‘Hannah & De Krokodil’, een animatiefilm over de impact van een eetstoornis op een jong meisje en haar omgeving. Hoe ben je op dat thema gekomen?
“Ik wou graag de problematiek rond eetstoornissen aankaarten. Daarbij dacht ik dat het interessant zou zijn om het op een jonge doelgroep te richten en het zo bespreekbaar te maken. Ik denk dat ik dat zelf gemist heb als kind. Steeds meer kinderen worden er op jonge leeftijd mee geconfronteerd. Daarom is het belangrijk dat ze zo’n complexe thema’s op een behapbare manier aangereikt krijgen.”
Hoe verliep het volledige maakproces?
“Het is vooral veel aanklooien. Het begon allemaal met het concept: iets maken rond eetstoornissen met kinderen als doelgroep. Daarna was het lang zoeken naar de vorm en de verhaallijn. Je hebt veel ideeën en die gaan alle kanten uit; tot je opeens dat ene moment hebt waarop het allemaal samenkomt. Dan begon ik met mijn research. Ik mailde veel met ziekenhuizen, dokters en diëtisten. Uiteindelijk ben ik met enkele jonge meisjes gaan praten, waaronder Hannah en haar gezin. Ik heb trouwens nog steeds nauw contact met hen. Na de interviews schreef ik het scenario. Samen met mijn animator tekende ik de film eerst digitaal uit. Op die digitale versie konden we de feedback krijgen en zo heel gericht de vorm, de exacte inhoud en de shots bepalen. Daarna was het tijd voor het uitwerken, knippen, maken van de shots en uiteindelijk de postproductie.”
ADRIAAN CLAERHOUT – MILD (PUBLIEKSPRIJS)
Adriaan, je won de publieksprijs met je film ‘Mild’. Waarover gaat die precies?
“Langs de ene kant vind ik het een enorm mooi woord op zich. Langs de andere kant heb je ook de wetenschappelijke afkorting: Mnenomic Induction of Lucid Dreaming. Het is een techniek van lucide dromen, waarbij je in se je lichaam en hersenen wijsmaakt dat je slaapt terwijl je eigenlijk bewust blijft. Door je te focussen op een visualisatie die je wilt maken, kun je jouw dromen van jezelf maken. De dromen die ik heb “gemaakt” zijn het thema voor mijn film geworden.”
Hoe ga je dan te werk?
“Dat begint met een moodboard te maken en te schetsen. Dat teken ik nog heel los. Het idee dat ik wil uitwerken, bereid ik vervolgens voor in m’n hoofd. Ik denk na over hoe ik het eruit wil laten zien. Daaruit ga ik in die lucide staat en tracht ik in die droom te leven, bij wijze van spreken. Het resultaat zet ik om in Blender. De volledige scenes met alle bijhorende details teken ik helemaal uit in 3D om te animeren.”
Ik kan we wel inbeelden dat het een zeer lang maakproces was.
“Ja, ondanks de korte duurtijd van de film was het wel een proces van maanden. Blender is een fantastisch open-sourceprogramma, maar doordat het zo snel evolueert stoot je soms op errors in het pakket. Dan ben je veel tijd kwijt om het allemaal op te lossen. De bomen heb ik bijvoorbeeld ook allemaal zelf getekend en via eigen fotografie de texturen moeten toepassen. Dat was tijdrovend en arbeidsintensief. De combinatie van digitaal en analoog wil ik wel blijven behouden. Er moet altijd een soort van fysieke band zijn om dingen realistisch te laten voelen en ogen.”
Tekst: Arno De Groote. Foto's Jordy Martelé.
Uit BLVRD Magazine editie #40.
