Het lijkt een traditie te worden. Na vorig jaar presenteren Concertgebouw Brugge en Het Entrepot op KONVOOI opnieuw een brok klassieke muziek met een vette twist. Daar zorgen Elisabeth Klinck, Frederik Croene en het duo Lukas Declerck - Victor Guaita voor. Met Elisabeth hadden we een gesprek.
Als we Elisabeth voor het interview bellen, is ze op het Theaterfestival van Avignon. Daar speelt ze in de voorstelling ‘One Song’ van Miet Warlop. ”Behoorlijk intens”, zegt ze, ”want alle muzikanten en performers zijn ook sportlui op scène. Zo zingt de zanger terwijl hij op een loopband loopt, de contrabasspeler doet musicerend zijn turnoefeningen, liggend op de mat, en ik speel viool terwijl ik balanceer op een evenwichtsbalk.” Als we de krantenrecensies uitvlooien is ‘One Song’ een energiebom, een ode aan het leven en aan het spelen als collectief. En laat dat nu net samenvatten waar Elisabeth voor staat.
Je hebt een opleiding klassieke viool achter de rug?
Elisabeth: “Klopt. Maar ik voelde gaandeweg dat het spelen in een klassiek orkest – hoe fijn dat ook kan zijn – niet mijn ding was. Het was de violiste Aki Saulière die mijn ogen en oren heeft geopend. Zij leerde mij beeldhouwen met klank en het belang van écht luisteren. Dit blijft de basis ongeacht welke muziekstijl ik speel.”
Wat was dan wel je ding?
Elisabeth: “Coronatijd heeft me vragen doen stellen. Dat doe je niet als je op je zeventiende naar het Conservatorium gaat. Je stapt in een systeem waarin viool je leven is. Door met vrienden in contact te komen is mijn kijk op mijn artistieke praktijk fel veranderd. Ik geloof veel meer in het collectieve, in het samen dingen creëren zoals nu met de compagnie van Miet Warlop. Dat maakt je samen ook sterker. Ik geloof niet in de eenzame kunstenaar.”
Je bent nu met verschillende projecten bezig?
Elisabeth: “Ja, eigenlijk gek hoe verschillende mensen nu plots op je pad komen. Met totaal uiteenlopende projecten als gevolg. Zo ben ik bezig met live electronics en geluidsdesign, schreef ik muziek voor een kindervoorstelling en speel ik mee in een performance. Het meest trots ben ik op een eigen album dat ik samen met Oscar Claus maakte in de Spaanse Pyreneeën. Ik geloof dat die creatie het begin is van hoe ik mijn eigen ‘stem’ kan ontwikkelen.”
Ik kan me voorstellen dat jouw stijl, die balanceert tussen akoestische klanken, experimentele elektronica en improvisatie, wel jonge mensen kan bekoren. Hoe komt het dat klassieke muziek dan toch de jeugd minder weet te raken?
Elisabeth: “Er zit een behoorlijke frame rond de wereld van klassieke muziek. Ik zie ook niet in waarom er zo’n hiërarchie moet zijn. Alsof er iets bestaat als: dit is muziek om ernstig te nemen en daaronder zit muziek in de marge. In je opleiding zou je in contact moeten komen met verschillende vormen van musiceren en kunstenaar zijn. Open staan, nieuwsgierig zijn, verwondering opwekken, samenwerken, voelen, kijken en onderzoeken, daar draait het volgens mij om.’’
Klassiek op Konvooi
Op 28 augustus om 20 uur op het festival KONVOOI – Entrepot – Binnenweg Brugge.
Volg het volledige programma (25 t.e.m. 28 augustus) op konvooifestival.be
Tekst: Soundcast, Beeld: Joeri Thiry
Uit BLVRD Magazine editie #29
