Van 25 tot 28 augustus vindt het kunstenfestival KONVOOI voor de derde keer plaats in de industriële achterhaven van Brugge, naast Het Entrepot. Een mix van installaties en interventies, audio- en visuele kunst, vullen het boeiend programma in en voorzien een bijzondere dynamiek zowel met de ruimte, als met het publiek. BLVRD Magazine sprak met één van de vijf curatoren van deze editie, Dajo Van den Bussche, over zijn praktijkervaringen bij het cureren van KONVOOI 2022.
KONVOOI 2022 vindt plaats in de industriële achterhaven van Brugge, waardoor de kunstwereld buiten zijn museale context treedt. Wat is de unieke meerwaarde van deze ongebruikelijke locatie bij het organiseren van een kunstenfestival?
Ik was van het begin al geïnteresseerd in het idee van een niet-museale context. Het is al de tweede keer, of derde keer nu liever, dat ik iets cureer op zelfstandige basis zonder echt verbonden te zijn aan een instituut. De twee voorafgaande keren waren ook in een off-space, die oorspronkelijk niet actief bestemd was om kunst tentoon te stellen. Ik ben nu ook een master proposal aan het schrijven over een curatoriaal gegeven dat ik wil doortrekken naar de toekomst toe, wat hier op inspeelt. Het focust zich op hoe een niet-institutionele plek in veel gevallen potentieel een interessantere piste kan zijn om kunst in te exposeren, omdat deze steeds een historiek heeft waarbij ook een bepaalde voorafgaande functie telkens aan gebonden is.
Met KONVOOI is dat net hetzelfde. Ik ga iets cureren in één loods waar de hele groepstentoonstelling op gebaseerd en gecentreerd zal zijn. Initieel was het de bedoeling dat ik via een archief de historie van deze loods zou onderzoeken. Al snel bleek deze niet zo diep, wat ergens ook wel interessant is, omdat de ruimte op zich wel een bepaalde tijd met zich meedraagt. Dat is zichtbaar aan de staat van de binnen- en buitenkant. Het is verbazingwekkend boeiend hoe een lege loods nietszeggend is en toch ook heel veel zegt op hetzelfde moment, net door zijn locatie in de achterhaven van Brugge. Dit trok mij vooral aan en het is ook zeker iets waar ik na Konvooi verder mee aan de slag wil als curator. Dus, als antwoord op je vraag, denk ik dat de locatie zeker een meerwaarde heeft. Daarbij gaan de geselecteerde kunstwerken ook in dialoog met de loods, waardoor het bepaalde vragen kan oproepen, maar ook de kijker uitnodigt om de ruimte samen met de kunst te ontdekken.
Tijdens het vier dagen durende festival ligt de focus niet enkel op visuele kunst, maar ook auditieve kunst, muziek, performance en interactieve workshops delen het podium. Was het een voordeel om met vijf curatoren/collectieven samen te werken rond deze multidisciplinaire mix van kunst? Had iedereen zijn eigen invalshoek en taak bij het selecteren en samenstellen van de werken?
Bij de taakverdeling was overeengekomen dat we allemaal dezelfde verantwoordelijkheid hebben. Van Het Entrepot uit is die vraag ook gekomen en we hadden snel een consensus over wat onze taak was. Wij, de curatoren, hebben ons eigenlijk louter gefocust op de selectie en de communicatie rond die selectie. Of deze samenwerking goed ging: in het begin soms minder want we zijn een heel uiteenlopende groep met verschillende karakters, maar ondertussen zijn we heel hecht en zitten we op dezelfde golflengte. Als één iemand aangeeft zich ergens niet goed bij te voelen, dan is er steeds begrip en gaan we er samen dieper op in, wat fijn en vlot werken is. We hebben wel heel lang gemijmerd over het algemeen concept van het festival.
Eenmaal dat dit uit de weg was, is iedereen zijn eigen pad gaan bewandelen, op zoek naar een interessante programmatie. En hier zijn we wel vrij snel aan uitgekomen. Het was vooral heel interessant om verschillende disciplines samen te zien komen. Bijvoorbeeld een nightlife collectief, waarvan ik op organisatorisch vlak niet echt veel vanaf wist. Als een diverse groep sporen we elkaar ook steeds aan om nieuwe dingen te ontdekken en dat is heel fijn.
Wat hoop je met KONVOOI 2022 te bereiken of teweeg te brengen bij het publiek?
Ik denk dat er twee antwoorden op die vraag zijn: een persoonlijk en een collectief. Het collectieve antwoord, als ik voor iedereen mag spreken, is dat we een inclusief festival willen aanbieden met een safe space als hoofdfocus. Dit komt frequenter voor op publieke evenementen, maar het is en blijft een cruciaal gegeven. Die safe space is misschien niet altijd vanzelfsprekend in een havengebied, dus dat gevoel van veiligheid was heel belangrijk voor ons, net als de inclusiviteit. Daarnaast is het met onze programmatie ook de bedoeling dat er voor iedereen ruimte is om nieuwe dingen te ontdekken. We zijn ons bewust dat de line-up slechts een kleine fractie van Brugge toont. We hebben weinig lokale kunstenaars gekozen, omdat we juist bepaalde performances, live acts, en kunstenaars willen introduceren aan de Bruggelingen. Dit doordat er in Brugge soms toch nog wat moeite is met een progressiever, alternatief programma.
En dan vanuit een persoonlijk niveau, denk ik, of hoop ik natuurlijk, dat Konvooi bepaalde deuren gaat openen. Het heeft me wel laten inzien dat dit het deel van het pad kan zijn dat ik later ga of wil bewandelen. Cureren biedt mij andere mogelijkheden in vergelijking met m'n eigen praktijk; mensen ontmoeten, schrijven, ruimtelijk denken, etc.
Tekst: An-Katrien Callebaut, Beeld: Isaac Ponseele
Uit BLVRD Magazine editie #29
