Ninalotte Roose (17) is student, veganist en opkomend model. La vie en ro(o)se, lees je op haar instagram, want je weg banen in de modellenwereld is best wel een heftig avontuur. Al zijn er ook minder rooskleurige passages geweest in Ninalottes prille modellencarrière.
Interview door Sofia Ben Moussa.
Model zijn, dat ben je niet van dag op dag.
“Ik ben intussen 3 jaar bezig met modellenwerk. Model ben je niet plots, je rolt langzaamaan in het wereldje: door positieve reacties op social media kom je terecht bij fotografen, door meer shoots te doen en connecties te leggen kom je sneller bij merken terecht,… De meeste contacten gingen via Instagram. Je netwerk groeit en aan de hand van alle nieuwe ervaringen weeg je ondertussen af of het al dan niet iets voor jou is. Vorig jaar kreeg ik bijvoorbeeld de kans om helemaal alleen het vliegtuig te nemen naar Wenen voor een shoot. Een super toffe ervaring, vond ik, iets wat ik zeker vaker wilde doen! Maar, dat gebeurde allemaal nog freelance, wat ook betekende dat mochten er zich problemen voordoen, ik nog veel minder sterk ik m’n schoenen stond.”
Foto: Felicia Van Ham.
Een hele verantwoordelijkheid dus op je 17de...
“Ja, ook mijn ouders vonden het een beter idee om iemand met ervaring achter me te hebben, voor mocht er iets verkeerd gaan. De stap naar een agency maakt het ook allemaal een stuk professioneler en ik zie nu in dat het je ook doet groeien. Je gaat naar de bureaus en er volgt een soort sollicitatiegesprek: je vertelt over je interesses, je vaardigheden, maar natuurlijk worden ook je maten besproken. Ik ben tijdens die zoektocht ook enkele keren afgekeurd geweest. Dat is even slikken, maar als je iets graag wilt, moet je daar ook tegen kunnen, zeker in die wereld. Uiteindelijk vond ik wat ik zocht bij IMM (International Model Management) in Brussel. Dus, het zit nu allemaal een beetje in een professioneler jasje.”
Op je Instagram schrijf je: la vie en ro(o)se, is dat zo rooskleurig, het modellenleven?
“Het grootste deel van de tijd wel, gelukkig, maar er zijn ook mindere momenten. Ik heb bijvoorbeeld onlangs de kans gekregen om met een team enkele shows bij te wonen op de Paris Fashion Week. Een onvergetelijke ervaring, maar het heeft mijn ogen ook ferm geopend. Voor de eerste keer zag ik daar ‘the other side of the industry’. Als de modellen backstage na de catwalk naar buiten komen en je de druk en stress van hun gezicht kunt aflezen, is dat even confronterend. Zeker als het zich ook uit op lichamelijk vlak. Vaak zijn de ideale maten daar nog verre van gezond. In diezelfde week had ik ook mijn eerste slechte ervaring. De Fashion Weeks zijn binnen de fashion wereld dé momenten van het jaar waar alle grote merken hun collecties voorstellen.
Foto: Robin Vanderschaft.
Iedereen is present : ontwerpers, creatievelingen, fotografen, modellen, journalisten,... Als je wordt opgemerkt, kan je carrière plots een andere wending krijgen. Ik heb zelf ook een testshoot gedaan - dat is wanneer een fotograaf en model samenwerken om elk hun portfolio uit te breiden - in een heel oncomfortabele setting. Flinterdunne kledij, in de kou op straat, starten om 12 uur ‘s nachts, regen... Het was een bikkelhard moment. Andere modellen hadden me al verteld over het moment waarop je het voor het eerst eens voelt: modellenwerk, niét altijd la vie en rose.
Foto's: Alexander Popelier.
Maar die ervaring deed je niet stoppen?
“Neen, integendeel. De Paris Fashion Week heeft me veel inspiratie en moed gegeven. Ik ben eigenlijk vooral blij dat ik het heb meegemaakt, dat ik de kans kreeg om zelf in te zien hoe het soms kan zijn. Want als je zo’n zaken hoort van anderen, ben je meestal verblind door je eigen doel. Je bent ten slotte je eigen product, wat ervoor zorgt dat je 24/7 bezig bent met hoe je er uitziet. Je kan je daar snel in verliezen. Terwijl het belangrijkste is om je ook van binnen goed te voelen.”
Je goed in je vel voelen, is dat soms moeilijk voor je?
“Ik heb net een periode achter de rug waarin ik me lang niet goed heb gevoeld. Modellenwerk is iets wat ik al lang wou, maar ik ben een tijd niet blij geweest met hoe ik eruit zag. Dat zorgde ervoor dat ik extreem ben gaan sporten, zonder mijn lichaam nadien de voeding te geven die het nodig had. Ik kwam in een negatieve spiraal terecht en was gefocust op vermageren en direct resultaat. Ik wou alles opofferen om eindelijk die perfecte maten te hebben. Ik heb het nooit als eetstoornis ervaren, maar de negatieve link tussen eten en mijn zelfbeeld was er wel. Het overschaduwde mijn hele doen en laten. Mijn papa heeft op een bepaald moment ingegrepen en maakte een afspraak bij een sportdokter die ervaring heeft met modellen (o.a. met Elize Crombez en Hanne Gaby Odiele). Hij gaf me allerlei tips voor een sportieve, maar gezonde levensstijl. Ik ging ook aan de slag met een diëtist die mij echt inzicht gaf in het belang van de juiste voeding. Dankzij al die info en steun, leef ik nu volgens een veel gezondere levensstijl dan voordien. Ik hou ook echt van eten en ben sinds een tijdje ook volledig vegan.”
Hoe kijk je terug op die heftige periode?
"Als ik nu terugkijk naar shoots uit die periode, zie je in mijn blik dat ik niet goed in mijn vel zat. Door die andere aanpak zijn er vele zaken veranderd: de shoots begonnen beter te gaan, ik had terug meer sociaal contact, ik voelde me vanbinnen pakken beter en dat toonde zich ook aan de buitenkant. Zoals ik al zei, kan de Fashion Industry vaak onbewust een heel negatieve impact hebben op je zelfbeeld en idealen. Je moet jezelf er dus constant aan herinneren dat je wél goed bezig bent, en jezelf graag (leren) zien hoort daar ook bij.”
De modellenwereld wordt vaak gelinkt met eetstoornissen, is dat terecht?
“Neen, ver van, maar dat neemt niet weg dat het in 2020 wel nog steeds leeft in de industrie. Eén afkeuring ga ik nooit vergeten. Er werd gestemd en als de meerderheid voor me stemde, werd ik aanvaard. Ik ontbrak twee stemmen. Dat was niet frappant, maar de reden wel: er werd een oude foto van mij getoond, een moment waarop ik best wel mager was. De reden dat er niet genoeg stemmen voor me waren, was dat dàt team het risico niet wou lopen gelinkt te worden aan modellen met een eetstoornis of meisjes die zich niet goed in hun vel zitten. Zo kan het dus ook gaan.”
Foto's: Felicia Van Ham.
Voor altijd model, of liever niet?
“Ik wil me niet hechten aan een modellencarrière omdat die carrières vaak bijzonder kort zijn. Stel dat het nu stilaan begint, kan het over een goede 8 jaar gedaan zijn. Wie geluk heeft, kan er 10 tot 15 jaar meedraaien. Het is een snelle en onzekere wereld. Zeer last-minute ook, zo kan je 2 uur voor een belangrijke shoot worden afgebeld of word je over 3 uur op locatie verwacht. It is what it is. Daarom wil ik me niet vastklampen. Ik ben bezig met taal, zou graag ook presenteren en me verdiepen in acteren. Schrijven en fotografie zijn ook grote interesses van me, hetzelfde met muziek.”
Zo inspireer je ook bijvoorbeeld anderen met veganistische recepten.
“Ja, ik heb een vegan eetpatroon en heb er tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad. Door in contact te komen met een diëtist en me te verdiepen in voeding, kwam ik bij het veganisme terecht. Ik heb er veel over gelezen en vooroordelen of mythes zijn voor mij ondertussen uitgeklaard. You are what you eat en ik voel me inderdaad fris en gezond. Ondertussen heb ik een apart instagramaccount aangemaakt waarop ik inspiratie voor gerechten deel. Mijn places to go in Brugge zijn De Republiek, Le Pain Quotidien en de vegan opties van Ellis Gourmet Burger.”
Foto: Robin Vanderschaft.
Op je persoonlijk account zien we zowat een portfolio van je.
“Instagram is het modellenplatform bij uitstek. Ontdekt worden, connecties leggen, brands die je vinden,… Ook daar ben je je eigen product. Daarnaast krijg ik vaak aanbiedingen om producten te promoten, maar door mijn contract bij IMM kan ik daar niet meer op ingaan. Ze spreken duidelijke taal: Je betaalt je huur niet met de producten die je krijgt. Instagram is best wel een krachtig medium om te tonen waarmee je bezig bent. Veel mensen gebruiken het als een persoonlijke inkijk op hun leven, maar ik hou graag een duidelijk onderscheid. Sociale media zijn niet alles. Ik vind het een belangrijke nuance: mijn account toont wat ik doé, niet wie ik bén. In Amerika denken ze daar soms anders over. Bij bepaalde agencies kom je zelfs niet in aanmerking voor een gesprek als je onder het x-aantal duizenden volgers hebt. Zo belangrijk kan het dus zijn in dat wereldje.”
Instagram is best wel een krachtig medium om te tonen waarmee je bezig bent. Veel mensen gebruiken het als een persoonlijke inkijk op hun leven, maar ik hou graag een duidelijk onderscheid. Sociale media zijn niet alles. Ik vind het een belangrijke nuance: mijn account toont wat ik doé, niet wie ik bén.
- Ninalotte
Om af te sluiten: waar in Brugge zou je graag eens een shoot doen?
“Ik vind de natuur en alles er rond altijd enorm overweldigend en vaak heel underrated. Op een doodgewone ochtend wandelde ik door het Minnewaterpark. De lente begon te ontwaken en begon het park in te kleuren. Je kon gewoonweg niet naast de natuur en haar schoonheid kijken. Een shoot aan de ingang van het park zou me leuk lijken, maar wel eentje waar ik maar een detail ben en de natuur de focus krijgt. Je moet je niet in het plaatje forceren, want de adembenemende schoonheid van de natuur an sich levert al prachtige beelden op”.
Tekst: Sofia Ben Moussa. Foto's via Ninalotte.
Foto: Alexander Popelier.
