Lore De Backer heeft er een indrukwekkend voorjaar op zitten. Als juweelontwerper was ze zowel finalist in de souvenirwedstrijd Brugoh als winnaar van Prijs Jonge Makers van Turbo en Handmade in Brugge. We ontmoeten elkaar in De Republiek op een zomerse dag (eindelijk!) om het eens te hebben over die wervelwind aan gebeurtenissen.
Om te beginnen: proficiat met je overwinning! Vertel, hoe ben je daar geraakt?
Lore: “Ik ben zelfstandig goudsmid en werk gewoon thuis, ondertussen al drie jaar. Ik ben gestart in corona en werk sindsdien eigenlijk al altijd op mijn gemak in mijn comfortzone. Maar om te groeien wist ik dat ik daar eens uit ging moeten komen. Daarom heb ik deelgenomen aan Brugoh, de wedstrijd van Handmade in Brugge die op zoek ging naar het nieuwe Brugse stadssouvenir. En zo ben ik ook bij Prijs Jonge Makers terecht gekomen. En dat heb ik dan gewonnen! Had ik niet verwacht.”
Waarom niet?
“Toen ik zag hoe sterk de andere kandidaten van Prijs Jonge Makers waren, was ik heel erg onder de indruk van hen. Wanneer ze dan mijn naam zeiden bij de uitreiking had ik eerst niet door dat het over mij ging! Ik dacht eigenlijk dat ik niet mee mocht doen omdat ik niet in Brugge woon of geboren ben. Maar een link hebben met regio Brugge is voldoende, en ik werk in Brugge. Daar kwam nog eens bij dat ik heel perfectionistisch ben, en ik wou eigenlijk nog niks laten zien van waar ik mee bezig ben. Ik ging waarschijnlijk nog heel lang wachten en verder verfijnen voor ik met mijn werk naar buiten kwam. Toen heb ik wel de klik gemaakt: Prijs Jonge Makers is er natuurlijk net voor die boost, en biedt ook coaching en begeleiding om toe te werken naar de volgende stap.”
Wat is het verhaal achter jouw werk?
“Nadat ik was afgestudeerd als industrieel productontwerper heb ik even werk gezocht, maar ik wou eigenlijk gewoon juwelen maken. Dus ben ik meteen begonnen als zelfstandige in hoofdberoep. Zo heb ik eigenlijk ervaring opgedaan bij mezelf. Die vrijheid was en is heel belangrijk voor mij. In die eerste periode zei ik op alles ‘ja’. Ik heb vanalles gemaakt, als het maar juwelen waren. Op die manier heb ik verschillende technieken geleerd, allerlei stijlen leren kennen en leren communiceren met klanten. Nu werk ik steeds meer toe naar mijn eigen stijl naast het werk dat ik voor klanten op maat maak. Ik merk dat mensen mijn stijl ook beginnen te herkennen en omwille daarvan bij mij komen. Dus het werkt in beide richtingen.”
Hoe zou je jouw stijl omschrijven?
“Mijn stijl is heel bruut en stoer. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor wat andere mensen lelijk vinden. Oude vervallen industriegebouwen bijvoorbeeld, dat vind ik prachtig. Wat andere mensen willen renoveren of buiten de stad willen zetten vind ik vaak het mooiste. Ik houd van geometrische vormen, koele kleuren en materialen, het imposante. Dingen die op zichzelf staan en geen gezelligheid nodig hebben. Ik heb ook even Oost-Europese Talen en Culturen gestudeerd, waar ik kennis maakte met die typische architectuur. Daar haal ik veel inspiratie, je ziet er veel elementen van in mijn werk terugkeren. Ik heb heel lang nagedacht over hoe ik dat kan vertalen in iets kleins en fijns als juwelen zonder ze heel zwaar te maken. Het heeft wel even geduurd om die puzzelstukjes in elkaar te doen passen. En dat zal ongetwijfeld nog wel evolueren.”
Hoe was het voor jou om aan de twee wedstrijden tegelijk mee te doen?
“Druk! Ik heb graag dat alles goed zit, dus ik zal altijd alle tijd gebruiken die ik krijg. Ik was er ook mentaal heel veel mee bezig én ik had nog steeds veel opdrachten van klanten lopen. Dus hectisch, maar ook ontzettend leuk.”
Wat zou jij nu achteraf meegeven aan andere jonge makers die twijfelen om mee te doen met de Prijs?
“Gewoon doen! Je kan niks leren als je niks probeert. Nu krijg ik heel veel publiciteit en daar moest ik even aan wennen. Ik ben heel blij met deze prijs, want de coaching die ik nu ga krijgen van het Prijs Jonge Makers-team is heel waardevol voor mij, die ga ik goed kunnen gebruiken. Je kan alleen maar groeien wanneer je ervaringen opdoet en jezelf durft te tonen. Zeker als maker heb je vaak een ongemakkelijke periode waarin je gewoon naar buiten moet komen, nog voor je helemaal staat waar je wil staan.”
Sta jij waar je wil staan?
“Nooit! De bevestiging helpt natuurlijk, maar het kan altijd beter. Ik denk eigenlijk dat ik nooit voldaan zal zijn. Maar ik zal wel content zijn als ik dat kan loslaten en kan genieten van het proces. Want de zoektocht kan net even mooi zijn, en wie weet zal ik die ooit zelfs missen. Ik ben onlangs 30 geworden, wat ook even wennen was. Maar door Prijs Jonge Makers heb ik nu toch een officiële titel die zegt dat ik nog jong ben!”
Tekst: Emma Petillon. Foto's: Femke Den Hollander.
Uit BLVRD Magazine editie #40.
