"Voor Jytte haar verjaardag huurden we met de vriendinnen een bootje in Gent. Op die foto staat ze stoer, maar zo stoer was ze in het begin niet… Zij had de uitleg gekregen over het bootje, maar die man had ons ook wat bang gemaakt over hoeveel we zouden moeten betalen als we iets zouden tegenkomen. Dus ze stond wat onder druk toen ze moest vertrekken en meteen onder een brug moest varen door een smalle doorgang. Jytte sloeg plots echt in paniek en uiteindelijk is die man van de bootverhuur in de boot gesprongen om haar te helpen vertrekken. Jytte was daar toen echt niet goed van, ik heb toen met een bang hartje overgenomen, maar na een tijdje heeft ze dan toch zelf kunnen varen. En uiteindelijk was dat echt een superleuke dag."
"Maya zit hier aan het stuur en we zijn op weg naar Gent om af te spreken bij Janne. Janne is een goede vriendin die in Ethiopië woont, ze heeft daar ook een vriend, Aggazi! Ze zijn al enkele jaren samen en gaan binnenkort trouwen. Tot vorige zomer was haar vriend nog nooit mee kunnen komen naar België. En deze zomer konden we hem eindelijk ontmoeten - echt een top kerel.
Op deze foto zit Aggazi binnen naar het voetbal te kijken, dat was net tijdens de WK periode. Als Janne terug in het land is is gaan we altijd naar Giselle en Johan, haar ouders, en dat zijn altijd supertoffe avonden."
"De allereerste keer met mijn mama naar de markt. We hebben toen alle bloemen gekocht voor in mijn tuintje. Achteraf dacht ik: “amai dat was echt een perfecte zaterdagmorgen”."
"Ik wou in mijn fotoreeks ook wat “dagdagelijkse activiteiten” laten terugkeren, zoals fietsen. Maar, fun fact - of niet zo fun - na deze foto ben ik flauwgevallen, niet zomaar een fietsfoto dus!"
"Ik woon sinds december alleen en dit was de eerste keer dat we in mijn tuintje konden zitten. Om dat te vieren maakte ik voor mij en Silke cocktails met een bol ijs in, hoe cool is dat..."
"Dé coronafoto, met mondmasker. We zijn toen naar Cruella geweest in de cinema en hebben keiveel eten gekocht zodat we ons mondmasker niet heel de tijd moesten aandoen. Er was trouwens toch geen kat, op zondag, om 14u."
"De foto is genomen in mijn straat, op een moment dat ik vroeg wakker was en dat ik het licht zo mooi vond. Deze foto is echt ook een ode aan vroeg opstaan en aan alles uit je dag halen."
“Niets typischer dan Andrès in zijn mehari, zonder t-shirt. Andrès is echt één van mijn beste maten, waar ik altijd altijd altijd op kan rekenen. Deze gast is echt one-of-a-kind!"
"Mijn mama was kaal. Twee jaar geleden, plots, uit het niets kreeg ze de ziekte ‘alopecia’. Niemand wist waarom, maar waarschijnlijk een reactie op zware medicatie die ze nam voor haar andere auto-immuunziekte. Ze heeft het hier toch heel moeilijk mee gehad, je zou voor minder, maar na twee jaar is haar haar plots weer beginnen groeien door nieuwe medicatie.
Op deze foto zijn we in De Haan, voor de eerste keer opnieuw met het hele gezin op restaurant voor mama haar verjaardag. She looks good, right?
De tweede foto toont de andere kant van de tafel: ik en mijn zus. Klinken op mijn mama haar verjaardag. Het eten heeft mij zo gesmaakt - garnaalkroketten in een brasserie, zalig."
"Marlies is ook één van die vriendinnen die ik sinds corona meer zie en hoor. Ik ken haar al van toen ik 6 jaar was door de KSA en toen ik in december verhuisde, woonde ik plots bij haar om de hoek. Tijdens de lockdown werden we thuiswerkbuddies en ik ben nog steeds heel blij dat Marlies en ik sinds corona closer zijn geworden."
"Samen naar de markt met Marlies - iets wat ik sinds dat ik alleen woon bijna elke zaterdag doe. In het begin had ik echt het gevoel dat ze me niet serieus namen als ik naar de markt ging, wat ik ook snap, want er is maar één iemand die daar met een lange zwarte vest, een rode broek en wit-zwart haar toekomt. Om van dat probleem af te geraken heb ik dus zo’n karretje gekocht - op de markt - zodat als ik in de rij sta, ik niet meer voorbij gestoken wordt en serieus genomen wordt."
"Dit is mijn hond, Manuel, wiens naam officieel met een “h” moest beginnen vanwege zijn stamboom en waardoor hij volledig “His majesty Manuel” heet. Silke, hier op de foto, noemt hem altijd “meneertje” omdat ze vindt dat hij op een nonkel lijkt. Manuel wil ook altijd op stoelen zitten, zodat hij dicht bij ons kan zitten."
"Een dag met Jytte en Ini. We zijn toen gaan wandelen aan het Waggelwater, het was een first date voor onze honden. Ik heb zoveel gewandeld tijdens corona, zoals de meeste mensen, maar in tegenstelling tot anderen, ben ik het ook nog niet beu. Nu vind ik het soms echt vervelend dat mensen weer meer te doen hebben en dat ze dus minder vrij zijn om te gaan wandelen. Ook is er weer van alles te doen ‘s avonds, waardoor vroeg opstaan om te gaan wandelen niet altijd meer lukt, maar vroeg gaan slapen kan ik ook niet, want dan heb ik te veel last van fomo. THE STRUGGLE IS REAL.
Ik ken Jytte al langer ‘van zien’, maar sinds corona zijn we echt dicht naar elkaar toegegroeid. Ik denk dat dat is omdat je mensen op een andere manier leert kennen en direct een heel intense vriendschap opbouwt. Vroeger lag de focus misschien meer op uitgaan, terwijl het nu nog belangrijker is geworden om een goede babbel te hebben met vrienden."
