Een van de meest opvallende werken van Triënnale Brugge dit jaar (alleen al door de felrode kleur) is ongetwijfeld ‘Strangler’ van Héctor Zamora in de tuin van het Gezellehuis. Zamora bootst de natuurlijke omsingeling na, zoals een liaan zich rond een boom wurgt, via het gebruik van metershoge steigers, die rondom een boom opgesteld staan. Je kan het steigerwerk betreden en de cirkelvormige wandeling die je maakt, laat je toe om de stam en kruin op een heel andere manier te ervaren. Hoewel Zamora de conceptuele bedenker is van het kunstwerk, is het bouwen ervan in handen gevallen van Steigerwerk, een Brugse firma onder leiding van Anton Descheemaecker, een jonge ondernemer uit de duizend.
Anton begon op zijn achttiende als klank -en lichtman bij het zand- en ijssculpturenfestival, leerde daar een stellingbouwer kennen en ging bij hem in dienst. Op zijn 25ste startte hij als freelancer om daarnaast verschillende andere jobs te kunnen aannemen en als 32-jarige nam hij het bedrijf over. Sindsdien is Steigerwerk uitgegroeid tot een welgekende naam in het Brugse, kijk maar eens rond in het centrum én ver daarbuiten, je ziet hun vlaggen van Steigerwerk op de gekste plekken verschijnen. Zo’n firma run je natuurlijk niet alleen. Naast een team van jonge gasten, werkt ook Anouk, de vrouw van Anton, sinds een dik jaar mee in het bedrijf. Zij regelt alles wat niet met het fysieke werk te maken heeft: de boekhouding en planning, de voorbereidingen naar een werf toe, foto’s, parkeerregelingen. “Een raad naar koppels die samen een bedrijf willen starten toe? Véél water bij de wijn doen”, lacht Anouk.
Anton vult aan: “De beste raad die ik kan geven is om het werk- en privéleven zo veel mogelijk gescheiden te houden. Dat lukt zeker niet altijd, maar je moet er wel elke dag mee bezig zijn. En vooral, in het niet lukken daarvan, ermee kunnen omgaan. Er zijn dagen waarop de ene zin heeft om te werken tot 21u, terwijl de ander al wil stoppen om 16u, je moet er respect voor hebben als de ander eens de vibe niet voelt. Wij plannen wekelijks een evaluatie in. Wat hebben we gedaan deze week en wat heeft het ons opgebracht? Hebben we fouten gemaakt en hoe kunnen we die fouten vermijden? Je moet constant proberen om te zorgen dat een probleem maar één keer voorkomt, dat lukt ook niet hè, maar je moet daar wel naar streven. En na die dagelijkse of wekelijkse evaluatie, is het werk gedaan en proberen we zo weinig mogelijk van het werkleven te mengen in ons privéleven.”
Anouk: “Anton is een geboren zelfstandige, het ondernemen zit in zijn bloed. Dat zat er niet in bij mij, ik ben daar door hem ingerold en heb dat echt moeten leren. Ik ben ook veel emotioneler, ben al rapper op mijn tenen getrapt en ik nam zijn commentaar in het begin rap persoonlijk. Terwijl hij gewoon alles zo efficiënt mogelijk wil afhandelen, ondertussen weet ik al dat dat dan werkgerelateerd is. Het is een continue leerschool, we streven ernaar om alle fouten eruit te halen om zo het bedrijf op de best mogelijke manier te laten renderen.”
We werkten met BLVRD ook al enkele keren met Steigerwerk samen, onder andere voor het bouwen van ons gangenpad op de site van House of Time tijdens het tweejarige bestaand van BLVRD. Met Het Entrepot hielpen we ook mee aan het idee voor de achthoekige constructie aan de Stadsschouwburg eerder dit jaar, die Steigerwerk ook kwam rechtzetten. Het is een materiaal dat nog niet zo lang gekend is als creatief materiaal, steigers zijn voornamelijk gekend in de bouwwereld. Toch zie je het tegenwoordig meer en meer opduiken als functioneel object op festivals, in de opbouw van podia, box- of PA-torens. Anton denkt nog een stap verder.
Anton: “Dat is het plezier dat bij de zaak gekomen is natuurlijk, creatief kunnen werken met materialen die daar voor 90% niet voor gekend staan. En hoe langer we ermee bezig zijn, hoe meer we er als bedrijf ook voor openstaan om zo’n projecten voor onze rekening te nemen. Het gewone werk moet wel blijven komen natuurlijk, we moeten het ons kunnen permitteren. Met die creatieve opdrachten halen we de grote winst niet binnen, maar die zijn wel het leukste om te doen.”
Anouk: “Ja, met ‘Strangler’ zijn we bijna een jaar bezig geweest, van de eerste vergaderingen met Zamora waarbij zijn ideeën op tafel werden gelegd, tot de laatste bout in de stelling was gezet. Het vergt heel wat energie en tijd, dus het is niet iets wat je zomaar aanneemt zonder zeker te zijn dat je bedrijf goed draait.”
Als performance kunstenaar creëert Zamora situaties waarbij een actieve deelname nodig is van kijkers en bezoekers, in performances, installaties of films. Hij maakt vaak gebruik van dagdagelijkse materialen en trekt de voor de hand liggende functies daarvan in twijfel. Wij vroegen ons af in hoeverre ze met Steigerwerk dan te beslissen hadden in het ontwerp van zo’n project.
Anton: “Steigerwerk was de schakel tussen de ingenieurs of de producent en de creatieve out of the box-denkende kunstenaar Zamora. Het idee was er, wij moesten het zo goed mogelijk realiseren. Hector is een jaar voor we aan het project begonnen naar ons gekomen met ruwe schetsen, dat waren abstracte lijntekeningen eigenlijk. Zamora werkt al jaren met en rond bomen, maar ‘Strangler’ was de eerste constructie die toegankelijk moest zijn voor publiek. Tijdens de eerste overleggen botste dat natuurlijk een beetje met onze manier van denken. De veiligheid primeert, maar je wil wel meegaan in dat out of the box-verhaal, dus dan moet je daar samen naartoe werken.”
“Hector is een super chille gast, hij stond open voor alles wat van onze kant kwam, als wij een idee aangaven. De oorspronkelijke ideeën waren niet realistisch: ronde vormen, achthoekige constructies, ook de hoeveelheid materiaal en wat budgetair mogelijk was, daarover hebben we lang moeten nadenken. Hector wilde per se boven de boom uitkomen, dus met de constructie die er nu staat, hebben we er op alle vlakken het maximale uitgehaald.”
Anouk: “Triennale heeft ons natuurlijk al veel opportuniteiten gegeven, de opdracht kon naar iemand anders gegaan zijn, ik ben blij dat wij het hebben gekregen. Maar het is niet simpel, als jong bedrijf. De investeringen moesten gemaakt worden, die constructie is een gigantische hoeveelheid aan materiaal. En dat is niet de enige plaats waar stellingen van ons er staan, het bedrijf draait ook nog los van dat ene project.”
Anton: “Dat materiaal is natuurlijk geen verloren kost, we gebruiken die buizen nadien gewoon voor volgende projecten. We hebben nu hier en daar al eens een overschotje gezet van die gekleurde buizen, mensen herkennen dat en ze zijn dan trots dat voor hun gevel ‘een stukje Zamora ‘staat. Klanten beginnen er zelfs al specifiek naar te vragen!” (lacht)
Anouk: “Het was een avontuur. We waren een maand lang praktisch enkel daarmee bezig. We hebben drie weken aan de buizen geschilderd, de mannen hebben in zeven dagen die constructie rechtgezet. Op het moment zelf denk je: “Waar zijn we mee bezig?”, maar eens het afgewerkt was, was ik echt trots. Ook tijdens de opbouw eigenlijk al hoor, zo veel mensen die stopten om uitleg te vragen en die al helemaal onder de indruk waren, terwijl we nog niet eens in de helft van de hoogte zaten.”
Anton: “Ja, ook chapeau voor de gasten waarmee ik werk. Voor een van de werknemers die er het laatst is bijgekomen, is dat een ganse opdracht, maar ze hebben het toch maar gedaan hè, ik ben echt trots op de bende. En of we het nog eens opnieuw doen? Direct! Maar aan dezelfde voorwaarden, neen. We leren uit onze fouten en bouwen verder. We hebben alweer een nieuw creatief project in de pijplijn, dit keer in Oostende.”
Volg de realisaties van Steigerwerk via instagram: @steigerwerk
Tekst: Sanne De Muynck, Beeld: Jasper van het Groenewoud
Uit BLVRD Magazine editie #24
