Dat stad Brugge een kunstepicentrum is, dat hoef je een Bruggeling niet te vragen. Dat er ook hedendaagse, jonge kunstenaars de historische straten bewandelen en vereeuwigen, is voor de meesten wel een vermoeden. Maar dat er artistiek talentgeweld ook buiten de stadspoorten te vinden zou kunnen zijn, zal naar waarschijnlijkheid een enkele wenkbrauw doen fronsen. The Bridges is een street art festival uit de koker van de Brugse kunstenaar Wietse Hindryckx (28), dat aan de hand van 9 muurschilderingen rond de vesten het oude, het nieuwe en het potentiële in de verf durft te zetten.
Hoe meer tijd verstrijkt, hoe luider de naam Wietse begint te klinken. Wietse Hindryckx staat bij het grote publiek hoofdzakelijk bekend voor zijn muurschilderingen, waarvan er al een 7-tal te bezichtigen zijn in het Brugse straatbeeld. Maar eigenlijk is er veel meer dan dat. Zo heeft hij een eigen T-shirtlijn ‘5 inches’, bracht hij een boek uit ‘Let’s call it a draw’, durft hij wel eens zijn indruk in een interieur achter te laten en zijn verdere antwoorden legio. “Alles is mogelijk om te creëren. Ik bedoel daarmee, ik ben geen street artist, ik ben geen modekerel… Ik ben gewoon Wietse die zijn eigen stijl creëert en zijn eigen stijl heeft en het medium maakt niet uit. Is dat nu op een grote muur, is dat op een canvas, is dat op schoenen… Ik wil het zodanig breed maken. En dat geldt ook op vlak van samenwerking. Voor hetzelfde geld komt er hier iemand af om Chinese vazen te maken. En als je dan iets hebt van ‘wauw’, dan maakt dat echt niet uit.”
Lokaal
7 artiesten en 9 gevels, het basisidee van The Bridges, maar dat dekt bijlange nog niet de volledige lading. Het project borrelt al enige tijd in Wietse zijn ideeënpot, dus het verhaal is rijk van smaak. “Het komt uit puurheid. Van: ‘ik ben een Bruggeling en ik wil iets doen voor mijn stad’. Wil ik daarmee verder reiken dan Brugge? Nee, ik wil gewoon iets doen in mijn stad en de volgende generatie gaat dat hopelijk ook wel doen. Zo dat gevoel.” Het idee en de uitvoering daarvan zijn bij deze dan ook volledig aan Wietse toe te schrijven. “De reden waarom ik The Bridges ben gestart: ik had een idee, ik zit ook een klein beetje in die wereld en ik ken lokale, regionale mensen die de moeite waard zijn. Het moeten niet altijd internationale artiesten zijn die naar hier komen.” Maar het vissen in een plasje naar karpers, blijkt geen sinecure. “Het is redelijk moeilijk om in Brugge veel lokale artiesten te vinden die die grootte aankunnen.”
Een licht werpen op lokale artiesten met potentieel, die anders overschaduwd zouden worden door er bekende en grote namen naast te zetten, was één van de aandachtspunten op de agenda. Het inspireren van nieuwe kunstenaars om beter te worden en eventueel zelf iets op te starten, een bullet point met sterretje. “Hopelijk gaat de volgende generatie, misschien een gast die nog op school zit, eens kijken naar de muren en zegt hij dan van: ’ja, ik wil dat ook doen’.”
Woordspeling
“The Bridges is eigenlijk een woordspeling”, waarmee Wietse verwijst naar Brugge en haar bruggen. Enerzijds is het dus een woordspeling, anderzijds kan het letterlijk opgevat worden. Zo zullen de kunstwerken te vinden zijn op een afstand van ongeveer 50 meter van een bekende Brugse brug, zoals de Kruispoort, Katelijnepoort of Gentpoort. Daarnaast is er ook het onderliggende. “En dat is “Ik ben geen street artist, ik ben geen modekerel… Ik ben gewoon Wietse” hopelijk ook wat de essentie van het verhaal: bruggen verleggen.” Wietse mikt hiermee op nieuwe initiatieven die aangezwengeld worden, ondernemers die hun weg naar de Breydelstad vinden of gewoon nieuwe cafeetjes die ontspruiten, want met het project probeert Wietse aan te tonen dat er mogelijkheden zijn om dingen te ondernemen in Brugge. Meer dan enkel het leveren van kunst in de stad.
De woordspeling gaat nog verder, waarmee Wietse een poging waagt om de link tussen het centrum en de deelgemeenten te versterken. “Brugge is een leuke stad, maar er wordt altijd te centraal gespeeld. Ga eens naar Assebroek, Sint-Kruis of Sint-Pieters… Je hebt daar ook hele leuke cafeetjes, restaurants en plaatsjes. Maar voor de Bruggeling is dat nog altijd wat te ver. Ik wil gewoon dat ei een beetje openbreken.” Concreet betekent dit dat de locaties van de muurschilderingen in een zigzagpatroon langs de vesten gelegen zullen liggen, die de mensen zal aansporen om zowel binnen als buiten het centrum te bewegen en waardoor “ze hopelijk zullen zeggen van: ‘miljaar, Brugge is eigenlijk veel groter dan ik had gedacht. En haalbaar met de fiets’.”
7 artiesten
The Bridges is en blijft nog steeds een kunstfestival waarop 7 artiesten het beste van zichzelf zullen geven op 9 uitverkoren gevels, gekozen uit een reeks van circa 50 geïnteresseerde blanco geveleigenaars. De binnenstad krijgt eerder subtielere werken met monotonere kleuren, buiten het ei komen er opvallendere werken met gedurfde kleuren. “Dat was een belangrijk criteria van Stad Brugge, om het stadszicht zo min mogelijk te belemmeren.” Ook Wietse zelf behoort tot de uitvoerende bemanning van het artiestenteam. Zijn typerende stijl valt te onderscheiden door opvallende zwarte lijnen, opgevuld met patronen die hun prille oorsprong kennen uit het Oosterse.
Een reis naar Vietnam 5 jaar geleden zou die invulling van patronen in zijn werken geïntroduceerd hebben, hoewel zijn hedendaagse werken eerder evolueerden naar het herkenbare, zoals het recente bloemetjespatroon. “Ik heb een bepaalde lijnvoering dat altijd hetzelfde zal blijven. Ik weet ook niet hoe dat komt. Dat zit in je pols en dat gebeurt. Die bloemetjes, dat is iets dat je herkent. Dat zijn impressies die je nú hebt.”
Een korte introductie van de 6 artiesten volgens Wietse:
- Jamz: “De organisator van street art festival Legendz, die kerel heeft al veel gedaan. Hij heeft zo een redelijk klassieke stijl, dat primitieve, dat barokachtige. Ik vind dat wel aangenaam en het past ook in het concept hier. Ook met zijn pastelkleuren. Dat is niet te drukkend en niet te flashy.”
- Stan Slabbinck: “Hij heeft ooit de muur aan de Westmeers gedaan, met de Brugse Zotten. Zijn vader en broer zijn ook niet onbekend. Het zijn allemaal Bruggelingen. Hun werken zijn nationaal en internationaal gekend. Stan heeft meer een futuristische stijl met aardse kleuren.”
- Bisser: “Dan gaan we naar regionaal. Hij is van Leuven. Ik heb nog lang samen met hem op school gezeten. Het is leuk om te zien dat hij ook super hard bezig is en al in Londen zit. Hij heeft een eigen denkwereld over een wereld van mannetjes. Hij heeft een heel typerende stijl, waarin hij werkt met logische verbanden, maar toch dualiteiten. Je zal het wel merken als je de werken ziet.”
- Kitsune Jolene: “Jammer genoeg de enige vrouw. Ik had liever meer divers gegaan, maar het is moeilijk geschikte artiesten in Brugge te vinden. Zij woont in Gent, maar heeft roots in Lokeren. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Zij heeft een fantastisch kleurenpallet. Het menselijk figuur, zoals zij dat kan schilderen, dat is absurd. En dat in combinatie met die flashy kleuren? Zot.”
- KYMO ONE: “Hij laat zich inspireren door klassiek en modern. Hij maakt klassieke beelden in zijn eigen stijl. Je moet je een standbeeld van Michelangelo voorstellen, maar dan in zijn stijl met ‘moderne’ kleuren en bijvoorbeeld cirkeltjes bij.”
- Gijs Vanhee: “Ik vind zijn werken top en we hebben ongeveer dezelfde filosofie van denken. Vroeger was hij voornamelijk in kleuren, maar wat hij toen deed, doet hij nu in zwart-wit. En ik, ik ben de omgekeerde richting aan het uitgaan. Het leuke aan zijn stijl is, het is zeer picturaal.”
Tekst: Thybris Gerin. Foto's: The Bridges.
Uit BLVRD Magazine editie #17.
