Een mix van Ben Howard, Bon Iver en The National, zo kunnen we hem wel omschrijven. The Christian Club, ook gekend als Luca Missiaen, brengt binnenkort zijn nieuwe EP uit. Wat we kunnen verwachten? Dat vroegen we aan hem!
Luca! Dat je je eigen stijl hebt ontwikkeld en gevonden, daar kunnen we het eens over zijn. Hoe is het eigenlijk allemaal tot stand gekomen?
Luca: “We gaan way back, toen ik negen jaar oud was, ben ik op reis geweest met mijn ouders naar de Mont-Saint Michel. Daar heeft m’n papa mij eigenlijk gitaar leren spelen. Ik ben dat uiteraard blijven doen. Automatisch gebeurde het dan ook dat ik daarbij begon te zingen. Tot mijn zestiende speelde ik vooral covers, toen zat ik echt in een Ed Sheeran vibe, waar ik ondertussen wel al uitgegroeid ben (lacht). Het waren de ideale nummers om na te spelen en zingen. Maar Ben Howard was mijn echte idool en is dat nu nog steeds. Wat hij kan en doet is iets waar ik wel echt naar opkijk.
Rond mijn zestiende ben ik dan begonnen met eigen nummers te schrijven. Nu vijf jaar later is dat al niet meer te vergelijken met waar ik begon natuurlijk. Ik kreeg wel al de kans om af en toe op te treden op lokale plaatsen zoals in de Snuffel of op House of time, maar je moet ergens beginnen natuurlijk, ik heb die kansen zeker niet laten liggen. Ik ben nu ook al zoveel jaar ouders en heb een eigen visie kunnen ontwikkelen als het neerkomt op de muziek die ik maak.”
Waarover schrijf je dan? Of waar laat je je door inspireren?
“Ik denk dat wanneer mensen naar m’n muziek luisteren ze niet per se de meest happy-vibe doorkrijgen. De muziek die ik maak, maak ik ook vaak op momenten dat het eigenlijk niet zo goed met me gaat, of wanneer ik even vastzit. Dan schrijf ik muziek waar ik me volledig in kan verdiepen.
Om precies te zeggen waarover het gaat is moeilijk. In september zat ik bijvoorbeeld vaak alleen in Gent op kot en er was ook niets te doen dus tijdens zo’n ‘depri’ periodes is het vaak gemakkelijker om muziek te maken. Maar het gaat ook over liefde, er staat een nummer op de EP die eigenlijk al vier jaar oud is maar goed past bij de andere nummers die ik heb gemaakt.
Om het algemeen te verwoorden zou ik zeggen dat het vooral gaat over existentialisme. Waarom is alles, en wat is het nut ervan. Dat is eigenlijk de grote vraag die ik me stel in de EP.”
Een EP wordt niet op een dag gemaakt, hoe ben jij eraan begonnen of hoe heb je het allemaal voor elkaar gekregen?
“Ik had eigenlijk al een hele hoop nummers gemaakt en opgenomen. Ik nam alles op in m’n kamer, maar ik was eigenlijk nooit content. Via m’n vader leerde ik Wolf Everaert kennen, hij heeft een hele coole studio en goede apparatuur. Afgelopen semester ben ik daar iedere zaterdag gaan opnemen. Dat waren dus allemaal nummers die ik al een hele tijd klaar had. En nu is Isa Opstaele nog bezig met één van m’n nummers dus dat is ook weer iets nieuws en dat maakt het nog leuker. M’n broer Lars Missiaen drumt ook soms mee, dus de hulp komt van verschillende kanten. En zo is mijn EP’tje gekweekt! Het is allemaal heel vlot gegaan en ‘k ben er zelf ook heel tevreden mee.
Wij zijn alleszins super nieuwsgierig. Voorlopig kunnen we nog geen live optreden verwachten, maar via welke kanalen kunnen wij meegenieten van jouw allereerste EP?
“Ik ga de EP sowieso op Spotify releasen onder The Christian Club. Daar staat alles eigenlijk al wat ik tot nu toe heb gemaakt. En vanaf er weer optredens mogen doorgaan zal ik dat zeker en vast duidelijk maken!”
Volg de releasedatum van de EP op instagram via @tchristianclub
Tekst: Laurie Missiaen. Foto: Cato Tribout.
Uit BLVRD Magazine editie #20.
