Lander Hoornaert, geen ongekende in het Brugse culturele milieu, maakte onlangs de overstap van het project Brugs Food Lab, naar de ‘creatieve vrijhaven’ Het Entrepot. De ideale insteek om hem eens aan het BLVRD-vragenvuur te onderwerpen.
Voor jouw start bij Het Entrepot werkte je op het project Brugs Food Lab. Welke inzichten neem je van daar mee?
"Het Brugs Food Lab werkt met heel wat leden en partners. Ik leerde er werken met verschillende mensen, organisaties en bedrijven die elk een eigen insteek hebben en probeerde die belangen te verenigen. Ik geloof erin dat je beter begint met kleine toegankelijke stappen om zo een breed gedragen werking uit te rollen waarmee je een grote doelgroep kan bereiken. De voorbije jaren heb ik me ook mogen verdiepen in het schrijven van dossiers, een expertise die hopelijk nog van pas zal komen voor Het Entrepot.”
Welk advies zou je aan je jongere zelf geven?
“Mijn jongere zelf was nog enthousiaster en nog meer hands on. Ondertussen heb ik geleerd dat het belangrijk is om goed te luisteren en soms de tijd te nemen om iedereen mee te krijgen in het verhaal. Heb geduld, neem voldoende tijd en forceer geen dingen. Dat zou ik meegeven aan mijn jongere ik.”
Het Entrepot staat bekend als “creatieve vrijhaven” van Brugge. Als jij de koers helemaal mag uitstippelen, waar zou het schip dan heen varen?
“Richting een bruisende organisatie voor creativiteit, voor en door jongeren uit Brugge. Ik hoop dat jongeren in de haven een plek vinden waar ze creatief kunnen zijn, elkaar op een veilige manier kunnen ontmoeten en hun wereldbeeld kunnen verbreden. We moeten op zoek gaan naar wat er al leeft in Brugge en jongeren de ruimte geven, zowel mentaal als fysiek, om te experimenteren.”
Welke organisatie vind jij een goed voorbeeld van jongerenparticipatie?
“Jongbloed, de jongerenwerking van Bolwerk, vind ik een inspirerend voorbeeld. Jongeren mogen zelf ideeën voorstellen en worden dan maximaal ondersteund door de werking. Ze gaan uit van een openheid en vrijblijvende houding, iets wat ik belangrijk vind voor participatieve trajecten. Participatie betekent voor mij dat je luistert naar de mensen, het project uit handen geeft en de jongeren maximaal ondersteunt, zonder verwachtingen naar een concrete output. Durven loslaten en vertrouwen in het proces.”
Naar welk evenement van Het Entrepot kijk je het meeste uit?
“Moeilijk kiezen! Events zijn tijdelijke ingrepen die een bepaalde dynamiek met zich meebrengen. Ik hou van de rush en de productie voor- en achteraf. Ook inhoudelijk vind ik evenementen heel waardevol: je kan een bepaalde doelgroep triggeren, inspelen op lacunes of nieuwe thema’s verkennen. Ik kijk uit naar DORP voor de participatieve insteek van het festival. Voor Prisma ben ik heel benieuwd naar de samenwerking met de queercommunity en voor Signaal met de Villa Bota-community. Konvooi zal dan weer voor een bovenlokale artistieke uitstraling kunnen zorgen.”
In september wordt Het Entrepot 20 jaar. Hoe ziet het ideale verjaardagsfeest er voor jou uit?
“Een groot bedankingsfeest! Alle jongeren, medewerkers, vrijwilligers, stakeholders, partnerorganisaties en kunstenaars maken Het Entrepot de organisatie die het vandaag is. Zonder deze mensen is er geen Entrepot.”
Mijn bijnamen: Linda, Lunda Horna. Waar mijn hart sneller van gaat kloppen: Mijn kinderen, Bonnie & Nala. Als ik mezelf met een celebrity zou vergelijken: Ik ben zeer slecht in het spotten/herkennen van celebrities. Zo zou er een bekende acteur naast mij mogen zitten, ik zou die waarschijnlijk niet herkennen. Mijn favoriete plek in Brugge: Ik ga graag op zoek naar plaatsen in de stad waar ik nog nooit ben geweest, met de Triënnale ontdek je leuke 'verborgen' plaatsen. Mijn laatste ontdekking was café Rozenbrouw. Beste concert dat ik laatst zag: Maria Iskariot in Snuffel en Rori in Trix (we are open). Ik kan niet leven zonder: Kofffffieeeeee! Mijn favoriete karaoke-nummer: Mij hoor je liever niet zingen. Leuk weetje: Ik leerde mijn vrouw kennen in Villa Bota tijdens een Algemene Vergadering van de jeugdraad. |
Tekst: Zoë Magniette. Foto's: Jonathan Veriez
Uit BLVRD Magazine editie #40.
